Demokrasi, kapitalizmin en verimli siyasi sistemidir, bu yüzden de kriz durumları haricinde burjuva iktidarın normal tercihi haline gelmiştir. Kriz durumlarında demokrasi, en baskıcı rejimlerin yöntemlerine başvurmaktan asla çekinmez. AKP’nin giderek otoriterleşmesi karşısında, mevcut seçim ortamını 1930’lara benzetip, Hitler’in sosyal demokratlar ve Stalinistler seçim ittifakı yapmadığı için iktidara geldiğini iddia edenlere biraz tarih dersi vermemiz gerekiyor. Hitler’e karşı ittifakından medet umulan Stalinistler, Rus devriminin katillerinin Almanya’daki hizmetkârlarıydı ki onların Rusya’daki patronları, işlerine gelince Hitler’le Polonya’yı bölüşmekten geri durmamıştı. Sosyal demokratlara gelince, onlar 1919’da Alman devrimini kana boğanlardı ve bunu tam da Nazi hareketin temelini oluşturacak karşı-devrimci çeteleri örgütleyerek yapmışlardı.

Evet, yönetilenler yönetilmek istemiyor, ama yönetenler niteliksel olarak eskisi gibi yönetebiliyorlar. Ezilen sınıfların yoksulluk ve sefaleti, kötüleşmekte de olsa alışılmış ölçülerin üzerine çıkmış değil ki hükümetin eylemlere karşı en büyük kozlarından birisi bu duruma işaret etmek. Ve kitleler, burjuva demokratlara karşı tarihsel eylemlerinin bağımsızlığını kazanmış durumda değiller. Bununla birlikte, eğer Türkiye’de yaşayan kitleler, geçtiğimiz yıllarda dünyanın dört bir yanını kasıp kavuran toplumsal hareketler dalgasının bir ayağını oluşturmayı başaramasalardı, gelecekte bir devrimci sürecin ortaya çıkması önünde ciddi bir engel teşkil edecek bir zaaftan, bir travmadan muzdarip olabilirlerdi.